gerçekten de üzüldüm. öleceğini hiç düşünmezdim, her zamanki gibi yeniden ayağa kalkacağından emindim.

şarkılarını pek dinlemiyor olsam da kişilik olarak inanılmaz biçimde empati yaptığım birisiydi. dünyaya karşı kızgınlığı, sevgiyi hissetmemiş olması, sert tavırlarının altında halen daha savunmasız ve travmatik bir çocuğun yer alması... umarım gittiğin yerde huzur bulursun dmx, ışıklar içinde uyu.