çok özel bir adam.
zor zamanlarımda dinlediğim, altında su olan kırık kaldırım taşına basıp paçalarım çamur olunca dinlediğim, otobüste akbil bastıktan sonra yürürken, ibne şöförün birden gaza basmasıyla ileri doğru çaresizce koştuğum zaman dinlediğim, mekana damsız giremediğim zaman, 4e kadar taksimde it gibi gezip eve boş döndüğüm zaman dinlediğim,
" belki tutar " umuduyla giriştiğim işlerin sonu başında belli tutmayan erken finallerinde dinlediğim, gerçekten çok özel bir adam.
ama son bir kaç işinden beri, özellikle 90bpm e katıldığından beri kayra'ya yabancılaşıyorum.
o elbiseyi, şaşayı, gücü yakıştıramıyorum kayraya. 90bpm tek tek incelediğimizde efsanevi bir oluşum underground adına. ama hepsi bir araya gelip güçlerini birleştirdiğinde son derece zorlama işler yapıyorlar.
kızarsanız kızın, ben dinleyemiyorum abi. zürafa tekmesiymiş, gafilmiş... dinleyemiyorum !
neden ?
çünkü " sence ben bu hale nasıl geldim ! " diye soran bir adam yok o şarkılarda.
çünkü, haklı olmasına rağmen kendine güveni olmayan bir adam göremiyorum o şarkılarda. değişik vokaller, garip beatler.
olmuyor... kayra " yamuk burun ve harry potterdan çakma gözlük işte ben buyum ! " diyordu bizle tam anlamıyla tanıştığı zaman, elimizi sıkarken.
ama artık kayra'nın hiç bir verseünde hatrı kalır bir cümle duyamıyorum.
okur mu okumaz mı bilmiyorum. okusa ne der tahayyül edemiyorum ama, ben kendisini gına'dan beri ayrı bir özenle dinleyen birisi olarak net bir şekilde söyleyebilirim : artık kayra'yı tanıyamıyorum.
ama her zaman bizi köşemize mıhlayacak şarkılar yapabileceğinden de eminim. yarın çıkıp tek başına bir parça yapsa, eminim şu laflarımın hepsini yutarım.
yutmaya da hazırım.
ama artık gerçekten dinleyemiyorum. sarhoş palavraları ve ibretlik hikayeler haberini görünce gerçekten çok sevindim ama, dinlerken bu duyguları tekrardan hissettim ve yarısında kapattım.
hangi şarkılar katlanır kılan ?
hangi mecmua, tepeni attıran !
zor zamanlarımda dinlediğim, altında su olan kırık kaldırım taşına basıp paçalarım çamur olunca dinlediğim, otobüste akbil bastıktan sonra yürürken, ibne şöförün birden gaza basmasıyla ileri doğru çaresizce koştuğum zaman dinlediğim, mekana damsız giremediğim zaman, 4e kadar taksimde it gibi gezip eve boş döndüğüm zaman dinlediğim,
" belki tutar " umuduyla giriştiğim işlerin sonu başında belli tutmayan erken finallerinde dinlediğim, gerçekten çok özel bir adam.
ama son bir kaç işinden beri, özellikle 90bpm e katıldığından beri kayra'ya yabancılaşıyorum.
o elbiseyi, şaşayı, gücü yakıştıramıyorum kayraya. 90bpm tek tek incelediğimizde efsanevi bir oluşum underground adına. ama hepsi bir araya gelip güçlerini birleştirdiğinde son derece zorlama işler yapıyorlar.
kızarsanız kızın, ben dinleyemiyorum abi. zürafa tekmesiymiş, gafilmiş... dinleyemiyorum !
neden ?
çünkü " sence ben bu hale nasıl geldim ! " diye soran bir adam yok o şarkılarda.
çünkü, haklı olmasına rağmen kendine güveni olmayan bir adam göremiyorum o şarkılarda. değişik vokaller, garip beatler.
olmuyor... kayra " yamuk burun ve harry potterdan çakma gözlük işte ben buyum ! " diyordu bizle tam anlamıyla tanıştığı zaman, elimizi sıkarken.
ama artık kayra'nın hiç bir verseünde hatrı kalır bir cümle duyamıyorum.
okur mu okumaz mı bilmiyorum. okusa ne der tahayyül edemiyorum ama, ben kendisini gına'dan beri ayrı bir özenle dinleyen birisi olarak net bir şekilde söyleyebilirim : artık kayra'yı tanıyamıyorum.
ama her zaman bizi köşemize mıhlayacak şarkılar yapabileceğinden de eminim. yarın çıkıp tek başına bir parça yapsa, eminim şu laflarımın hepsini yutarım.
yutmaya da hazırım.
ama artık gerçekten dinleyemiyorum. sarhoş palavraları ve ibretlik hikayeler haberini görünce gerçekten çok sevindim ama, dinlerken bu duyguları tekrardan hissettim ve yarısında kapattım.
hangi şarkılar katlanır kılan ?
hangi mecmua, tepeni attıran !
