harbi len şöyle bi düşünüyorum da sıkıcı tipin biriyim.. ulan abimin nişanlısının kardeşiyle yaşıtız. "iyi anlaşırsınız" filan diyordu abim. oğlanla bi araya geldik. anlaştık iyi hoş daa ortak nokta yok. sap sap duruyoruz. çaydan aynı anda yudum almalar filan. oğlan şimdi askere gitti mesela. gitmeden önce askerlik üzerinden bi muhabbet edelim diye konu açıyorum. ben askerliğe ters bakan birisiyim o askerliğe bi an önce gitmek için can atıyordu. arada kaçak kaçak telefon açıyor konuşuyoruz bana keşke hiç bitmese diyor. sikiyim ben "nasıl vakit geçiriyon nöbet zor olmuyor mu" diyom. "yok olum komutanı kafaladım sigaramdan veriyorum oda kafama arada vuruyor filan gülüyoruz" diyo. bu ne lan.. böyle bişey nasıl sevilir.. ama sorun onda değil bende amına koyim bunu da biliyorum.

başka bi örnek. lisede okul çıkışında eve dönerken istanbul atack dinlediğim arkadaşlarım şimdi deli gibi pop dinliyorlar. görüşüyoruz 2 hafta da bi 15 dk hayattan bahsediyoruz sonra konuşcak bişey kalmıyor.. eğer üçüncü bi arkadaş varsa ikisi konuşuyor ben dinliyorum. çünkü bi gram ortak noktamız kalmamış.. adamlara "farazi v kayra 90bpmle devam ediyor da poet var" diyom "hadi yaa" diyip başka konuya geçiyorlar.. abi çok sikko durumdayım ya. arkadaş edinemiyorum lan =(