geri gel raffi. dinliyordum abi ben seni.

raffine çok sert bir adam gibi gözüküyor. çok efendi adam, lafım yok. tanışma şansı buldum ama konuşup ettikten sonra, bu adamın nasıl bu tarz şarkılar yapabildiğini, nasıl lehche gibi bir albüm çıkartabildiğini düşündüm.


cidden adamda zerre pesimistlik karamsarlık yok.

" sürekli koşar gülerdim ben bundan on yıl önce " diyebilecek bir adam değil lan dedim.

ama raffine benim için ayrı bir adam be. gerçekten çok içli ve samimi yazıyor. zet ile güzel işler yapıyorlardı. keşke beraber devam etselerdi. en büyük takipçileri olurdum.

raffine yi sırf mirada diye dinlemeyen bir kesim vardı, hatta hhlde isimsiz epsi yayınladığında sanki raffine rap değil de, blues yapıyormuşçasına " bunun burada ne işi var " gibisinden yorumlar yapıldı.

ulan sikik, senin dinlediğin adamlar amerikada, amerikalıların bile tanımadığı adamların stillerini çalıp aynı şeyleri yaparken raffine dediğin adam lehche albümünde slug vokaliyle düet yaptı. bu biraz raffinenin ergenlik zamanındaki atmosphere sevgisiyle ilgili. herkesin düşündüğü şeyi raffine çekinmeden yaptı çok da hoşuma gitmişti benim. araştırıp atmosphere i öğrenmiştik.

bu arada raffine kadıköy acil in en güçlü olduğu zamanlarda çıkıp seloya giydirecek kadar kendine güvenen bir adam.

yok dedin var dedim, ben de sen gibi yoktan varedildim.

sesi ve sözleriyle hayran bıraktırıyor adam kendine. siz ne kadar undergrounddan uzak sansanız da gerçek bir yeraltı bu adam. o home studio ile studyo kurduğunu sanan dingilleri bine katlayacak kadar emeği olduğunu eminim.

olm raffineyi sevin lan, dinleyin. adam unutulduğunu sanmasın.