bir zamanlar bana gazapizm'i keşfettiren şarkıydı. şimdi ise lise yıllarımı hatırlatan, aradan geçen yıllarda

"gündüzün 4'ü odamdayım, ışık açık.
güneş girmez kalın perdemden, ki ben nerelerde olmayı hayal ediyo'dum bugün için geçmişte.
kendim, kendin kalabildiğin için tebrikler.
hayal kırıklığı, yaşadığım tamamen ve kesin bir yerde buna deniyo'dur... hayat kırgınlığı"

gibi sözler anlamını yaşamıma bırakınca içimi eskisine kıyasla birkaç tık fazladan burkan şarkı.