sanıyorum bu şarkının en güzel kısmı şu saygın bir subay ve haydut kibir meselesi. yine sanıyorum herkeste böyle bir hava vardır. o gökyüzüne bakma işi pek önemli bir şey olmamakla beraber sanki önemli bir şeymiş gibi şöyle bir üst başa çeki düzen verilip yüzüne bir çeşit özgüven dolu bir ifade yerleştirilerek yapılan bir şey. yani en azından çalının burada bahsettiği o, tabi yine sanıyorum. ama emin olduğum bir şey var ki söz bir yemin bir'in ilk verse'ü, evim, batı arar karar karadeniz vs şarkılardaki çalı değil bu. yine var. yine bize kendisini dinlettiriyor. yine piyasanın üzerinde. ama bahsettiğim şarkılardaki büyülenmeyi, illusion'u sağlayamıyor. bunun farkında olduğunu da görebiliyorum. yani söz bir yemin bir'e bu şarkıda yaptığı gönderme. bana kalırsa burayla alakalı. tabi burada karaçalı'yı suçlayacak filan değilim. yani ne yaşadı bilmiyorum. adam çıkıp "bu şer benim şerim değil" der, ismet özel'den iktibas eder "kin susturur adamı adına çıdam denir" der. der oğlu der.

unutmuştum onu da ekleyeyim. şarkının orjinali gerçekten çok güzel. pek kıymetli bir arkadaşım olmasa ne şarkıyı ne şarkıyı okuyanın diğer şarkılarını bilemeyecektim. ama şöyle de bir şey var ki bu kıymetli arkadaş şu şarkının sözlerini bir çevirmedi gitti bana. ayrıca beatte bazı problemler var ama eskisi gibi şu büyülenme meselesini sağlayabilse karaçalı hiç farketmeyiz bile bu problemleri yani asıl nokta o değil.