başından sonuna şerefli bir halk hareketiydi. yıllar içinde algı çalışmalarıyla hafızalardaki yeri karalanmaya çalışıldı, kısmen başarılı da oldu bu çalışmalar. o günlerde allah için bugünkü gibi aç açıkta değildi halk ve kaçınılmaz olarak daha fazla demokrasi ve adalet talebiyle harekete geçti. o gün gençlerin bu talepleri dikkate alınsaydı bugün çok daha güzel bir türkiye'de yaşıyor olacaktık. güzel günler görebilirdik ama bu güzel günleri inşa edebilecek insanların çoğu bugün yurtdışında veya buradan umudu kesmiş, gitmenin hayalini kuruyorlar.

maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi üzerinden konuşacak olursak bugün o zaman bulunduğumuz noktadan en az bir basamak aşağıdayız ne yazık ki. adalet ve demokrasi anlamında çok daha gerideyiz ama bunları talep edebilecek bir millet de söz konusu değil; insanlar sesini çıkarmaya korkuyor ve karnını doyurmanın, güvenliğinin, sağlığının derdinde. yazıklar olsun bu millete bunu reva görenlere.

madem yedinci yılında hala konuşuluyor bir iki kelam edeyim dedim. ayrıca,

(bkz: asi)
(bkz: ayakta kal çarşı)
(bkz: molotoflu vodvil)
(bkz: guerrilla warfare 2)
(bkz: çare var)