harbi harbi dinlemeye 2012'de başlamıştım, anında olmasa da kısa sürede hastası olmuştum. üç kitap ve nara şarkısında bahsettiği ve adını ordan aldığı kinyas ve kayra kitabını okudum, psikolojimi biraz sikip atmıştı o kitap ama en azından kayranın iç dünyasını anlamıştım

lan adam aynı bendi

stili falan tam sevdiğim ayarda falan her şey güzel. ama korkutan bi sıkıntı var

sanırım aynı olduğumuzu o da anladı

moruk hepsini okumadan eksiyi basmayın, şu olayı okuyun hak vereceksiniz. ankarada bi konserde çıktı, hangisi olduğunu tam hatırlamıyorum. neyse işte sevgilimle gittik run pmc tişörtlerimizi giyip. herkesi dinledik sonra "bir günlük öldürün beni"yi söylemeye başladı. noktasına nefesine kadar eşlik ediyodum ki nakarata geldi. ikimiz de söylerken gözgöze geldik kayrayla, donuk ve anlam verememiş gibi bakıyordu. iki cümleyi öyle karşılıklı söyledik sonra kendini o bakıştan koparıp sahnenin öbür tarafına sürükledi resmen. nakaratın tekrarında yine gözgöze geldik bu sefer ben de donuklaştım. geleceğe dönüş filmindeymişiz gibi o geçmiş ben de gelecek halimizi gördük resmen, çok acaipti. o gün bugündür daha da bağlandım müziğine, olur da bi yerde denk getirip muhabbet edersek ev arkadaşı falan oluruz heralde. bu da böyle garip bi anımdır işte

özet: dinleyin, dinlettirin moruk

ehlen ve sehlen...