Sol tarafta görünce bir entry de ben yazayım dedim.
Trap İlk ortaya çıktığında lirikal içerik olarak aşağı yukarı bugün üretilen trap gibiydi fakat müzikal olarak bu kadar etkili değildi. Net tarihini bilmemekle birlikte tahminimce 2012 gibi altyapıları özel bir hal almaya başladı. Zaman içinde o kadar ilerledi ki, artık sadece “altyapı” olmaktan çıktı. Ana unsurlar hızlı ritim, 808, hi-hat roll, gürültülü snare, akılda kalıcı melodi ve autotune oldu. Her hit parçada prodüktörler daha farklı şeyler denedi, onlar denedikçe insanlar trap’i benimsedi.
Trap müziğin, rap’in diğer subgenre’larından farkı dinleyicilerin hislerine hitap etmesidir kanımca. Herhangi bir rap parçası size hikaye anlatabilir, fikir verebilir, düşündürebilir ancak trap hislerinize oynar.
Durgun bir haldeyseniz enerjik hissedersiniz, kafanız temizken olmadık triplere girersiniz vs.
Dinlerken sözlere de odaklanmaz zaten çoğu dinleyen, tamamen müzik kısmına verir kendini. Bu bakımdan parçayı yapan adamlardan da lirikal olarak pek bir şey beklemek gerekmez. (Tabii yine de öyle düşünüp 6ix9ine ve türevleri aptal orospu çocuklarını da dinlemeyin.)
Tüm trap parçaların kulağa aynı gelmesi mevzusuna kısmen katılmıyorum. Dediğim gibi kalıplaşmış unsurları olsa da öyle adamlar çıkıyor ki (Bu konuda her zaman verdiğim örnek Travis Scott’tır.) bu işi başka yerlere taşıyor. Kimi psychedelic katıyor işin içine, kimi R&B, kimi de soul. Ayrıca ürettiği parçalarda trap sound’ı kullanan ancak bu türle alakası olmayan adamlara “trap yapıyor” demek de yanlıştır. Anlatmak istediklerine uygun düşen sound trap sound’u olabilir. Bu, o sanatçının trap yaptığı anlamına gelmez.
Başka bir başlıkta dediğim gibi, bu tarz da illa ki bir gün söner, ama bu süreç ne kadar sürer onu bilmiyorum. Şu an bu müziğin %90’ından ben de memnun değilim, bokunu çıkarıyorlar çünkü. Kalan %10’unu da keyifle dinliyorum valla, yalan yok.
Trap İlk ortaya çıktığında lirikal içerik olarak aşağı yukarı bugün üretilen trap gibiydi fakat müzikal olarak bu kadar etkili değildi. Net tarihini bilmemekle birlikte tahminimce 2012 gibi altyapıları özel bir hal almaya başladı. Zaman içinde o kadar ilerledi ki, artık sadece “altyapı” olmaktan çıktı. Ana unsurlar hızlı ritim, 808, hi-hat roll, gürültülü snare, akılda kalıcı melodi ve autotune oldu. Her hit parçada prodüktörler daha farklı şeyler denedi, onlar denedikçe insanlar trap’i benimsedi.
Trap müziğin, rap’in diğer subgenre’larından farkı dinleyicilerin hislerine hitap etmesidir kanımca. Herhangi bir rap parçası size hikaye anlatabilir, fikir verebilir, düşündürebilir ancak trap hislerinize oynar.
Durgun bir haldeyseniz enerjik hissedersiniz, kafanız temizken olmadık triplere girersiniz vs.
Dinlerken sözlere de odaklanmaz zaten çoğu dinleyen, tamamen müzik kısmına verir kendini. Bu bakımdan parçayı yapan adamlardan da lirikal olarak pek bir şey beklemek gerekmez. (Tabii yine de öyle düşünüp 6ix9ine ve türevleri aptal orospu çocuklarını da dinlemeyin.)
Tüm trap parçaların kulağa aynı gelmesi mevzusuna kısmen katılmıyorum. Dediğim gibi kalıplaşmış unsurları olsa da öyle adamlar çıkıyor ki (Bu konuda her zaman verdiğim örnek Travis Scott’tır.) bu işi başka yerlere taşıyor. Kimi psychedelic katıyor işin içine, kimi R&B, kimi de soul. Ayrıca ürettiği parçalarda trap sound’ı kullanan ancak bu türle alakası olmayan adamlara “trap yapıyor” demek de yanlıştır. Anlatmak istediklerine uygun düşen sound trap sound’u olabilir. Bu, o sanatçının trap yaptığı anlamına gelmez.
Başka bir başlıkta dediğim gibi, bu tarz da illa ki bir gün söner, ama bu süreç ne kadar sürer onu bilmiyorum. Şu an bu müziğin %90’ından ben de memnun değilim, bokunu çıkarıyorlar çünkü. Kalan %10’unu da keyifle dinliyorum valla, yalan yok.
