aksine, umarım üzerindeki sago effect içi boş nasihatçi ciddiyetten kurtulur, karantina embriyo'daki ironik lirik tarzını son dönemin sytnhesizerlara dayalı prodüksiyon tarzıyla (mümkünse trap olmasın, inzivadaki yorgunella filan gibi) harmanlar ve son şarkılarındaki ölü toprağını üzerinden atar ve arabeskçi melankolia kitlesinin üzerine oynamayı sürdürerek sago dinleyicilerinin kendisini de dinlediği bir kariyeri sürdürmeyi de bırakır.