ne yalan söyleyeyim pek üzülmedim. sabahları, akşamları yahut günün herhangi bir saatinde zombi gibi kaldırıma uzanmış, kapımın önüne oturmuş, insanları tedirgin eden hücre israflarını gördüğüm ve onların ezhel'in yaptığı tarzda şarkılarla teşvik olduğunu bizzat gözlemlediğim için, kusura bakmayın ama ben pek üzülmedim. belki türkiye'de değil de başka bir ülkede yaşıyor olsaydık, insanlarımız biri camdan atladı diye camdan atlamayı moda yapacak kadar beyin yoksunu olmasaydı üzülebilirdim, ama yok.