bir şarkıya üçten fazla mc rap yaptığı zaman, şarkının kalitesi doğrudan yarı yarıya düşüyor, bu işin türk'ü yabancısı yok. öyle ki bir tek wu-tang azade olabilir bu durumdan. beat'in öyle ekstra bir numarası yok, nakarat catchy olmuş gerçi. şehinşah'la maestro'yu beğendim.
bir de bu şarkı ve genel olarak gangsta rap&mafioso rap olayıyla ilgili son günlerde dönen tartışmalar hakkında: ne amerika'da, ne de türkiye'de kimse anlattığı kadar gangsta değil, bu bir genre, burada bir kurgu yaratılıyor ve hikaye anlatılıyor, nasıl godfather, goodfellas, scarface vs. gibi gangster filmleri çok yüksek beğenilme oranlarına sahipse, gta dünyanın en çok satan oyunları arasındaysa, bu gangsta akımı da nwa'den beri çok tutan bir akım. çünkü dünya yapısı esasen yüksek denetim altında bulundurduğu kitlelerin bu tür sinema, müzik, edebiyat eserleriyle bir nevi katarsis yaşadığını fark ettikten sonra kültürü bu şekilde yönledirme gayreti içine girmiştir. bir yandan insan hayatının çok değerli olduğu anlatılıp suç işleyenler batı toplumlarında düzenden adeta aforoz edilirken, aynı anda televizyon ve sinemada bu kadar vahşet yayınlanıp, öte yandan çevre ülkelerde bitmek bilmeyen iç savaş ve insani dramlar yaşanabiliyorsa bu ancak bilinçli bir kültür inşasının sonucudur.
ne yazık ki hepimiz şiddette birleşiyoruz ve bu müzik istisnalar hariç ekseriyetle şiddet ve kadın düşmanlığı/homofobi içeriyor. normal hayatta şiddetten iğrenen ve kadın düşmanı ile homofobikleri evrimleşememiş mahluklar olarak görmeme rağmen, ölene kadar kalbimle ve ruhumla bu müziğe ait hissediyorum kendimi. aşağı yukarı çoğu insan da benim gibidir sanıyorum, biz farkında olmasak da, bu müziği dinlerken şiddeti ve cinsiyetçiliği onaylıyor ve yeni baştan yaratıyoruz. aynı şey bu tür filmleri, video oyunlarını sevenler için de geçerli. ama n'apalım seviyoruz da işte.
rap'te samimiyet ve rapçilerin yaşadıklarını anlatmasının dinleyiciler açısından ehemmiyetini anlıyorum, ancak aynı zamanda müzisyenlerin dinleyicilerine dinlemek istediklerini vermeye çalışmalarını da anlayışla karşılamak gerekiyor. adam 1500 tl'ye rasta yaptırmış olabilir, ama sen onun kuaför hikayesini dinlemek istemezsin değil mi? e ama bu adam yetenekli güzel yazıyor, söylüyor. yok ben illa gerçekten gangsterlik yapan adamı dinleyeceğim diyorsan piyasada kimse heijan'dan daha gangster değil.
bence burada sorunsal bu insanların yaşamadıklarını anlatmaları değil, anlattıklarını bir süre sonra gerçek zannetmeye başlayıp bunu hayata yansıtmaya çalışmaları, khontkar olayı buna bir örnek.
neyse ya fazla takılmayın işte böyle şeylere seviyorsanız dinleyin, ben işten sinirli çıktığımda veya spor yaparken çok seviyorum özellikle gangsta rap dinlemeyi, iyi hissettiriyor. sözün özü rapçilerin liriklerinden veya yutubırlardan hayat tavsiyesi almayın.
bir de bu şarkı ve genel olarak gangsta rap&mafioso rap olayıyla ilgili son günlerde dönen tartışmalar hakkında: ne amerika'da, ne de türkiye'de kimse anlattığı kadar gangsta değil, bu bir genre, burada bir kurgu yaratılıyor ve hikaye anlatılıyor, nasıl godfather, goodfellas, scarface vs. gibi gangster filmleri çok yüksek beğenilme oranlarına sahipse, gta dünyanın en çok satan oyunları arasındaysa, bu gangsta akımı da nwa'den beri çok tutan bir akım. çünkü dünya yapısı esasen yüksek denetim altında bulundurduğu kitlelerin bu tür sinema, müzik, edebiyat eserleriyle bir nevi katarsis yaşadığını fark ettikten sonra kültürü bu şekilde yönledirme gayreti içine girmiştir. bir yandan insan hayatının çok değerli olduğu anlatılıp suç işleyenler batı toplumlarında düzenden adeta aforoz edilirken, aynı anda televizyon ve sinemada bu kadar vahşet yayınlanıp, öte yandan çevre ülkelerde bitmek bilmeyen iç savaş ve insani dramlar yaşanabiliyorsa bu ancak bilinçli bir kültür inşasının sonucudur.
ne yazık ki hepimiz şiddette birleşiyoruz ve bu müzik istisnalar hariç ekseriyetle şiddet ve kadın düşmanlığı/homofobi içeriyor. normal hayatta şiddetten iğrenen ve kadın düşmanı ile homofobikleri evrimleşememiş mahluklar olarak görmeme rağmen, ölene kadar kalbimle ve ruhumla bu müziğe ait hissediyorum kendimi. aşağı yukarı çoğu insan da benim gibidir sanıyorum, biz farkında olmasak da, bu müziği dinlerken şiddeti ve cinsiyetçiliği onaylıyor ve yeni baştan yaratıyoruz. aynı şey bu tür filmleri, video oyunlarını sevenler için de geçerli. ama n'apalım seviyoruz da işte.
rap'te samimiyet ve rapçilerin yaşadıklarını anlatmasının dinleyiciler açısından ehemmiyetini anlıyorum, ancak aynı zamanda müzisyenlerin dinleyicilerine dinlemek istediklerini vermeye çalışmalarını da anlayışla karşılamak gerekiyor. adam 1500 tl'ye rasta yaptırmış olabilir, ama sen onun kuaför hikayesini dinlemek istemezsin değil mi? e ama bu adam yetenekli güzel yazıyor, söylüyor. yok ben illa gerçekten gangsterlik yapan adamı dinleyeceğim diyorsan piyasada kimse heijan'dan daha gangster değil.
bence burada sorunsal bu insanların yaşamadıklarını anlatmaları değil, anlattıklarını bir süre sonra gerçek zannetmeye başlayıp bunu hayata yansıtmaya çalışmaları, khontkar olayı buna bir örnek.
neyse ya fazla takılmayın işte böyle şeylere seviyorsanız dinleyin, ben işten sinirli çıktığımda veya spor yaparken çok seviyorum özellikle gangsta rap dinlemeyi, iyi hissettiriyor. sözün özü rapçilerin liriklerinden veya yutubırlardan hayat tavsiyesi almayın.
