gözlerimi daldıran, adem elmasımı hisstiren bir şairdir kendisi. yutkunduğunda canını yakar adamın. (bkz: sesindeki yalnızlık) şarkısını ilk dinleyişimde bana hissterdikleridir. sonra kulaklıkları çıkartıp yataktan kalktım, evde bir tur attım.. malum herkes uyuyor, çok sessizdi. sonra odama dönüp o kulaklıkları tekrar taktım. sabaha kadar hiç çıkartmadan. içim o kadifemsi 3 farklı ses ile huzur mu buldu, yoksa her saniyesi o takım elbiselerime pişmanlık mı sıçrattı bende hiç bilmedim. bilmeyeceğim.