east coast rap arenasında lirikal olmayıp da popülerliğini ve kalitesini sürdüren nadir oluşumlardan, belki de tek. sadece müziği ve ortaya koyduğu ruhu ile bu denli etki yaratan olamadı sanırım. hiçbir zaman teknik olarak üst düzey, çok heceli kafiyelerle dolu cümleler yazmadılar ama her seferinde insanın üzerindeki kara bulutları dağıtabilecek sözleri, olabildiğince smooth/chill beatlerin üzerine söylemeyi ve insanlardan olumlu dönüş almayı bildiler. ve bu dediğim şeyi gangsta rap popülerken yapmaları da ayrı bir hoştu. ne aşırı yetenekliydiler ne de üst düzey vokalleri vardı. ama yine de bu işi en iyi yapanlardan oldular. bunu 2016 çıkışlı we got it from here thank you for your service albümüyle de son bir kere daha kanıtladılar. phife'ın zamansız ölümü ve bu son albümle beraber maalesef bir daha albüm yapmayacaklarını açıkladılar.

grup phife dawg, ali shaheed muhammad, q-tip ve jarobi'den oluşuyordu. genel olarak q-tip ve phife dawg vokaldeydi. kendi imzaları olan altyapılarını yine kendileri hazırlıyordu fakat beatleri yapma işi genelde shaheed ve özelikle q-tip'e düşüyordu. q-tip, grubun ruhunun jarobi olduğunu söylese de bu konuda hip hop takipçileri hep yine q-tip'in önde olduğunu belirtir. ancak jarobi'nin grubun ilk yıllarında, oluşumun konsepti açısından büyük bir katkısının bulunduğu da bilinmektedir.

diskografileri rap camiasında tartışmasız en iyilerdendir.

"Peoples Instinctive Travels and the Paths of Rhythm"
"The Low End Theory"
"Midnight Marauders"
"Beats Rhymes and Life"
"The Love Movement"
"we got it from here thank you for your service"

jazz rap denince her zaman ilk akla gelenlerden olacaklardır ve yine her zaman pozitif ve ilham verici cümleleri ile anılacaklardır. ancak phife dawg'un ölümünden dolayı şarkılar ne kadar pozitif olursa olsun insana hüzünlü geliyor.