beyler bakın. bu kuralların ekseriyeti kimsenin sikinde değil. açın 30'larda 40'larda basılmış bir kitabı. oturun kıyaslayın mesela. sonra oturun 60'tan sonrakilere bakın. sonra 80'den sonrakilere. kastettiğim şey imla genel olarak. arapça, farsça kökenli kelimeler filan değil yani. bir kere türkçe, bize resmi kurumların öğrettiği dil değil. resmi kurumlar bir türkçe uydurma göreviyle orada. bu gözler şu kalıpla dalga geçildiğini gördü anasını satayım. işte atıyorum "bilmem kim en değerli bir konuğumuzdur". (muhtemelen kötü bir örnek seçtim, keşke aklıma daha düzgün bir örnek gelseydi) zannediyorlar ki böyle bir kullanım yok yani. halbuki bir zamana kadar bu şaşaalı bir dilin alametiydi. yani sikmişim öyle "dil ve anlatım"ı. ne demekse "dil ve anlatım". gramer ve sentaks değil, nahv ve sarf değil. yani ne diyeyim allah kabul etsin.