hakkında yapılan yorumların değişkenlik gösterdiği bana göre en kötü jedi mind tricks albümü. hatta jedi mind tricks demek de hata zira vinnie paz'in kariyerindeki en büyük hatasıdır stoupe olmaksızın yapılan bir albümün jedi mind tricks adı altında yayımlanması. stoupe the enemy of mankind olmadan jmt olmaz net. jmt'ye has sample bazlı mistik, ruhani ve derin sound, stoupe eseridir. vinnie paz ve jus allah her konsept değiştirdiğinde de ona uygun soundu bir şekilde yaratmış ve grubun temeli olmuştur. bu albümde stoupe'un olmaması demek vinnie paz ve jus'a daha çok iş düşüyor demekti. ama albüm pek güzel olmadı. bu albüm göstermiştir ki jus olmadan da jmt olur ama stoupe olmadan olmaz.
albümde siyasi göndermeler, politik ögeler olduğu gibi; battle parçalar, şiddet, homofobi ve ışid mensubu birinin dinlemesi halinde direkt olarak kalabalık bir yerde kendini patlatmasına neden olabilecek kadar uç sözler var. ha bir de nerden çıktığı belli olmayan reggae altyapılı bir parça var. her albümün "konsept albüm" olmasını bekleyemeyiz tabi. ama albümde konuların bu kadar dağınık olması, bi politik bi alternatif her telden ayrı çalınması ve işlediği konulara bir kaç istisna dışında iyi değinilmemiş olması albümü vasat kılıyor.
lirikal olarak vinnie ve jus bu albümde vasatlar bana kalırsa. flowlar fena olmasa da anlatılanlar yukarıda da belirttiğim gibi iyi irdelenmemiş. cümleler basit ve neredeyse klişe. protest rap yapılacaksa vinnie'den daha fazlasını beklerim. battle parçalarda ise vinnie idare eder ve hatta ateş ettiği verseler var. jus için ise aynı şeyleri söyleyemem. design in malice parçasındaki verse'i dışında çok vasat sözler yazmış. hatta "beni öldüremediniz ve artık daha güçlüyüm" sığlığında cümleleri var. yine de a history of violence'deki halinden iyidir buna da şükür. o albümdeki jus performansı resmen hayat söndürecek, varlığın kökenini sorgulatacak, insana face palm yaptıracak cinstendi. o albüme özgü kafiye tarzını bırakmış olması da iyi bir şey. bu adam tarzını nasıl bu kadar bozdu anlamak güç. eski vokalinden eser yok orası ayrı zaten ama yazdıkları da kötüleşti.
prodüksyon ise kesinlikle daha iyi olmalıydı. stoupe yok zaten oradan bir eksi ama stoupe dışında bir çok underground prodüktör de var. c-lance ve mr green en öne çıkan iki isim ama onlar da yetmemiş. c-lance biraz daha kendini verse bir kaç güzel beat dinlerdik ama o da yok. beatler çok benzer, monoton ve basit. design in malice hariç tabi. zaten yaptığım çoğu eleştiriden muaf tutuyorum bu parçayı çünkü en basit dille ifade etmek gerekirse bu parça harika ve albümü bana kalırsa bir rezalet olmaktan kurtarıyor. bu ve bir kaç parça dışında beatler insanı hiç kendine çekmiyor. hep sert tınılar ve rahatsız edici beatler. bir mc bir beatmaker ile bir araya gelip parça kaydederse ve şarkının beati kötü olursa, prodüktör kadar en az mc de suçludur. bir mc'nin hangi beat üzerinde iyi okuyabileceğini kesinlikle iyi tahlil etmesi gerekir. beat kötü deyip, suçu prodüktöre atmak bizi yanlış sonuca götürür. vinnie paz'in müzik kulağına, ritim kabiliyetine güvenirim ama daha iyi beatler yapılmamışsa ve mc ile beat birbirine uymuyorsa burada vinnie de hatalı. işte tam bu yüzden stoupe olmadan jmt olmuyor. 97 yapımı psycho social lp'ye bakıyorsun imkanlar kısıtlı, ilk albümleri daha ve tarzları da oturmamış ama uyumları harika gerçekten.
burning the mirror ehh işte diyebileceğimiz bir parça. c-lance kardeşimize yakışmamış. Hypnotist Beats yapımı parçaları beğenmedim. when crows descend upon you ilk ya da ikinci single idi galiba neden beğenilir anlamış değilim. fuck ya life'ın tek güzel yanı, yeni vefat eden prodigy'den kesilen sample. zaten vinnie paz mobb deep'i çok sever, stoupe da çok sample kesmiştir onlardan. imperial tyranny albümün sevdiğim bir kaç parçasından biri. beat yine c-lance'nin kendi seviyesinde değil ama yine güzel bir beat. king magnetic'in guest verse çok iyi. dj kwestion( o da hep grupla takılır üye olarak sayılır. konserlere beraber çıkarlar.) parçanın scratchlerini yapmış ve güzel yapmış. chalice hiç olmamış. hem reggae ve jmt uyuşmuyor hem de reggae ile albüm uyuşmuyor.
design in malice albümün incisi. altyapı şaheser. nakarat çok iyi. jus allah'ın albümdeki açık ara en iyi verse'i. vinnie paz de çok iyi ve hatta ilk verse giren gevşek, rahat eleman bile iyi. bunun dışında kalan parçaları da beğenmedim sayılır. target practice parçası, eğer latin veya güney avrupa kökenli bir sample kesilecekse bunu stoupe yapmalıdır tezinin ispatı gibi.
bi şuna bakalım:
bi de şu şahesere:
keşke albüm vinnie paz & jus allah ortak albümü olarak çıksaymış. çok büyük bir jmt hastası olarak albümü beğenmedim. kafamdaki jedi mind tricks ile bu albüm hiç bir araya gelemiyor.
albümde siyasi göndermeler, politik ögeler olduğu gibi; battle parçalar, şiddet, homofobi ve ışid mensubu birinin dinlemesi halinde direkt olarak kalabalık bir yerde kendini patlatmasına neden olabilecek kadar uç sözler var. ha bir de nerden çıktığı belli olmayan reggae altyapılı bir parça var. her albümün "konsept albüm" olmasını bekleyemeyiz tabi. ama albümde konuların bu kadar dağınık olması, bi politik bi alternatif her telden ayrı çalınması ve işlediği konulara bir kaç istisna dışında iyi değinilmemiş olması albümü vasat kılıyor.
lirikal olarak vinnie ve jus bu albümde vasatlar bana kalırsa. flowlar fena olmasa da anlatılanlar yukarıda da belirttiğim gibi iyi irdelenmemiş. cümleler basit ve neredeyse klişe. protest rap yapılacaksa vinnie'den daha fazlasını beklerim. battle parçalarda ise vinnie idare eder ve hatta ateş ettiği verseler var. jus için ise aynı şeyleri söyleyemem. design in malice parçasındaki verse'i dışında çok vasat sözler yazmış. hatta "beni öldüremediniz ve artık daha güçlüyüm" sığlığında cümleleri var. yine de a history of violence'deki halinden iyidir buna da şükür. o albümdeki jus performansı resmen hayat söndürecek, varlığın kökenini sorgulatacak, insana face palm yaptıracak cinstendi. o albüme özgü kafiye tarzını bırakmış olması da iyi bir şey. bu adam tarzını nasıl bu kadar bozdu anlamak güç. eski vokalinden eser yok orası ayrı zaten ama yazdıkları da kötüleşti.
prodüksyon ise kesinlikle daha iyi olmalıydı. stoupe yok zaten oradan bir eksi ama stoupe dışında bir çok underground prodüktör de var. c-lance ve mr green en öne çıkan iki isim ama onlar da yetmemiş. c-lance biraz daha kendini verse bir kaç güzel beat dinlerdik ama o da yok. beatler çok benzer, monoton ve basit. design in malice hariç tabi. zaten yaptığım çoğu eleştiriden muaf tutuyorum bu parçayı çünkü en basit dille ifade etmek gerekirse bu parça harika ve albümü bana kalırsa bir rezalet olmaktan kurtarıyor. bu ve bir kaç parça dışında beatler insanı hiç kendine çekmiyor. hep sert tınılar ve rahatsız edici beatler. bir mc bir beatmaker ile bir araya gelip parça kaydederse ve şarkının beati kötü olursa, prodüktör kadar en az mc de suçludur. bir mc'nin hangi beat üzerinde iyi okuyabileceğini kesinlikle iyi tahlil etmesi gerekir. beat kötü deyip, suçu prodüktöre atmak bizi yanlış sonuca götürür. vinnie paz'in müzik kulağına, ritim kabiliyetine güvenirim ama daha iyi beatler yapılmamışsa ve mc ile beat birbirine uymuyorsa burada vinnie de hatalı. işte tam bu yüzden stoupe olmadan jmt olmuyor. 97 yapımı psycho social lp'ye bakıyorsun imkanlar kısıtlı, ilk albümleri daha ve tarzları da oturmamış ama uyumları harika gerçekten.
burning the mirror ehh işte diyebileceğimiz bir parça. c-lance kardeşimize yakışmamış. Hypnotist Beats yapımı parçaları beğenmedim. when crows descend upon you ilk ya da ikinci single idi galiba neden beğenilir anlamış değilim. fuck ya life'ın tek güzel yanı, yeni vefat eden prodigy'den kesilen sample. zaten vinnie paz mobb deep'i çok sever, stoupe da çok sample kesmiştir onlardan. imperial tyranny albümün sevdiğim bir kaç parçasından biri. beat yine c-lance'nin kendi seviyesinde değil ama yine güzel bir beat. king magnetic'in guest verse çok iyi. dj kwestion( o da hep grupla takılır üye olarak sayılır. konserlere beraber çıkarlar.) parçanın scratchlerini yapmış ve güzel yapmış. chalice hiç olmamış. hem reggae ve jmt uyuşmuyor hem de reggae ile albüm uyuşmuyor.
design in malice albümün incisi. altyapı şaheser. nakarat çok iyi. jus allah'ın albümdeki açık ara en iyi verse'i. vinnie paz de çok iyi ve hatta ilk verse giren gevşek, rahat eleman bile iyi. bunun dışında kalan parçaları da beğenmedim sayılır. target practice parçası, eğer latin veya güney avrupa kökenli bir sample kesilecekse bunu stoupe yapmalıdır tezinin ispatı gibi.
bi şuna bakalım:
bi de şu şahesere:
keşke albüm vinnie paz & jus allah ortak albümü olarak çıksaymış. çok büyük bir jmt hastası olarak albümü beğenmedim. kafamdaki jedi mind tricks ile bu albüm hiç bir araya gelemiyor.
