bence o kadar iyidir ki sagopa keşke bu albümü yaptıktan sonra silahsız kuvvet'i bitirmeseydi. yani bpg evet bambaşka ama ihtiyar heyeti, sagonun silahsız kuvvetle yapmak istediklerini ilk defa ve son defa yapabildiği bi albümdür bence.

evet, tabyki bpg on numaradır. yani çift cd zaten ama oradaki her şarkıyı on numara diye kabul edebilirsin. ama silahsız kuvvet'te farklı bi tavır var ve o bpg albümüyle kaybolmuş durumda. nedir o? sokaktaki düz insanın dertleri silahsız kuvvet'te anlatılıyor. ama bpg'de daha bireysel durumlar var. belki daha kaliteli eserler ama anlam olarak daha bencil bpg'dekiler. böyle olunca da biz sadece kendi melankolimize odaklanıyoruz.

ama insanın kendi melankolisi en başta insanın kendisi olmak üzere kimseye bir şey kazandırmıyor. bu melankoli işinde en büyük sıkıntı o. derde dikkat çekmiyor, dert için sadece acı çektiriyor. o da tamamen yararsız ve zararlı bir olay.

her neyse. keşke yunus özyavuz, silahsız kuvvet olayını bu albümden sonra da devam ettirseydi.