yıllar içerisinde müziğinin geçirdiği evrimin incelenmesi gerektiğine inandığım müzisyen. müziğinin sürekli bir devinim içerisinde kalmasının oldukça farklı kişilerle iş birlikten bulunması ve kendi ana stilini kaybetmeden şarkıdan şarkıya anlatım tarzını değiştirebilmesi.
müziğinin ilk aşamalarında (muhtemelen çok daha eski kayıtları vardır, diskografisini arasam da bulamadım ne yazık ki), çok üretken geçirdiği 2010-2012 yılları arasında müziğini ağırlıklı bir şekilde bilinç akışı üzerine kurduğunu söyleyebiliriz ve anlatım stili de bilinç akşının usta kalemlerinden olan georges perec'e benzerlikler taşıyor ki bence bu zaman aralığında çıkardığı en başarılı işlerden olan no call 'recently'- haymatlos albümünde perec'ye ithaf edilmiş bir şarkı bulunuyor. yanlış bilmiyorsam bir albüm içerisinde bulunmayan ölmedim, delirmedim şarkısında da perec'nin la disparition (kayboluş) romanında yaptığı dilin en aktif kullanılan sesli harfini kullanmama meydan okumasına türkçe'de a harfiyle gerçekleştiriyor. ancak perec'nin olduğu gibi ağaçkakan'ın da bu stil üzerine uzmanlaşması için zaman gerekiyor. bir şeyler anlatmaktaki bariz yeteneğini tam olarak ortaya çıkarabildiğini söylemek güç zira anlatım için de zaman zaman bağlamdan kopmalar gözlemlenebiliyor. kimi şarkılarda duygusal bütünlüğü yakalamakta zorlanmazken kim şarkılarında dinleyici için yorucu olarak değerlendirilebilecek dağınıklıklar bulunuyor. sözlükte artık bir klasik haline gelen ağaçkakan'ın anlamak imkansız sloganının bu zamanlarda ortaya çıktığına inanıyorum zira anlatımda dinleyiciye çok görev düşüyor, çoğu cümlenin sonu açık bırakıldığından anlatıcının kendi sesini duymak zorlaşıyor. elbette dinleme aksiyonuna aktif olarak katılabilmek dinleyici için hoş bir durum ancak yazarın kendi kattıklarını görmek de en az bunun kadar önemli. ağaçkakan bu dönemde no call 'recently', roadside.picnic, sadece bu yeterli değil gibi farklı isimler altında farklı prodüktörlerle çalışıyor. bunun vokal gelişimine büyük fayda sağladdığına inanıyorum. i'mpty ve armonycona or slt türkiye'de kendi özgün stillerini oturtabilmiş nadir prodüktörler ve belki de ağaçkakan'ın en büyük şansı onlarla oldukça aktif çalışması. bu dönemde rutin (ncr), haymatlos (ncr), galicia (sbyd), zavrazhye (sbyd), hopa (sbyd), rigor mortis (rspc), gri terminal (ncr) albümlerinde yer alıyor. not düşmeliyiz ki rspc konsept olarak dinlemesi zor şarkılara imza attı hem rigor mortis de hem de le cafard da ancak bunun ağaçkakan'ın bir noksanlığı değil ikilinin bir tercihi olduğuna inanıyorum zira le cafard içerisindeki ''dünya makinası'' bence türkçe rapin en duygu yüklü şarkılarından bir tanesi ve albümün kalanından ayrılıyor.
kronolojik olarak bu noktada bahsetmek doğru mu bilmiyorum ancak üvey (type wheel x ağaçkakan) ekibinin bir parçası olmak da ağaçkakan'ın gelişimi için önemli bir nokta çünkü belli bir konsept içerisinde başka biriyle uyumlu bir iş ortaya çıkarabilmek yalnızca müzikte değil hayatın her alanında oldukça zor. arkalarında küller küllere ve vaveyla gibi zamanının en iyileri arasına gönül rahatlığıyla koyabileceğim eserler bırakıyorlar.
2013'te uyuyan adam (tekrardan selamlar perec!) ağaçkakan'ın solo albümü olarak yayınlanıyor m4nm bünyesinden. kendisinin müziğine kendinden kattığı şeyleri daha açık sergilemeye başladığını düşündüğüm bir albüm. prodüksiyonda kimler var ne yazık ki bulamadım, bilgisi olan yazarlar bilgilendirebilirse çok mutlu olurum. albümde yer alan prusya mavisi'nin ağaçkakan'ın klasiklerinden olduğunu düşünüyorum. altyapısı ile sözleri ile vokali ile bünyeye rahatlık veren bir şarkı adeta ilerideki ağaçkakan'a bir göz kırpıyor.
2013-2017 aralığını bir geçiş dönemi olarak almak mümkün. bağımsız çıkan albümler rspc- le cafard, fernweh ep ve sahtekar- dünyadan kovuldu ep bunun yanında birçok farklı projede yer alıyor. oldeaf, emiladil, cxngxvxr gibi prodüktörlerle aktif olarak çalışıyor. fernweh ep'de her şarkıda farklı bir prodüktörle performans gösterirken görüyoruz. farazi gibi türkçe rap'in önemli prodüktörlerinden biriyle ep yapmış olması da gelişimi için göz ardı edilemez bir durum. bu dönemde vokalinin giderek daha da oturduğuna şahitlik ediyoruz. özellikle altyapının havasına kendi sesini çok iyi yediriyor. anlatım olarak hala son raddesine varmış değil ancak ilk dönemde bahsettiğimiz dağınıklığın gözle görülür bir şekilde azaldığını kabul etmek gerekir.
2017 bu entry için kırılma senesi çünkü a naşkvit yayınlanıyor. altyapıların büyük bölümü kendisine kalanıı armonycona, oldeaf, emiladil ve afgan'a ait. hem türkçe rap için hem ağaçkakan için mihenk taşı kabul edilebilecek albümlerden. albümün tamamında rap tekniğinin oldukça ön plana çıktığını söyleyebiliriz. albüm amiyane tabir ile vurup geçiyor. albüm içerisindeki tedirginlik, vokalin temizliği ve altyapıların vuruculuğu ile çok hoş bir harmoni yakalıyor. anlatım biraz daha durulaşıyor artık ağaçkakan size yalnızca boş bir sokakta yalnız başınıza ilerlemenizi söylemiyor, yol boyunca size rehberlik edip hangi yola gitmenize sizin karar vermenize izin veriyor. intro ve outroları için bile girilebilecek bir albüm. bu kadar nitelikli bir iş olması dinleyiciden de karşılığını alıyor kendi alt janrında hala en çok dinlenen albüm. bundan sonraki albümüne kadar 90BPM ekibine eşlik ediyor yine birtakım single ve iş birlikleri içinde yer alıyor.
beni bu entry'i yazmaya iten ağaçkakan ise 2020-21 model ağaçkakan. kendiliğinden ve daha sonrasındaki çıkardığı single işlerde inanılmaz rahat. anlatmak istediklerine rahatlıkla dinleyiciye tertemiz bir şekilde aktarıyor hem de söz yazımındaki komplikeliği kaybetmeden. bir yazıyı süslemek okunması zor bir hale getirmek, sadeleştirmekten çok çok daha kolaydır. ağaçkakan artık kendi stilinden de ödün vermeyerek bunu başarıyor. anlatımı o kadar rahat ki dinlerken zevk almaya bakıyorsunuz yalnızca. ki kendiliğinden albümünde daha önce kullanmadığı techno soundlar içerdiğini hatırlatmakta fayda var. prodüktor koltuğunda emiladil ve golem var. eğer henüz dinlemediyseniz son çıkan singleları ve son albümüne göz atmanızı şiddetle tavsiye ederim. eskiden oldukça eleştirilen hiçbir şey anlatmayan ağaçkakan'ın ne kadar değiştiğine şahit olacaksanız. ( hiçbir şey anlatmıyor yorumunun oldukça kötü olduğunu düşünüyorum bence durum çok fazla şeyi karmaşık bir şekilde anlatmaya çalışmasıydı ki bunun bile bir hata olarak algılanması gerektiğine emin değilim).
not: entry içerisindeki bilgiler eksiklik veya yanlışlık içerebilir, lütfen yanlışlarımı düzeltmem için yardımcı olmaktan çekinmeyin!
not 2: ağaçkakan son 2 yılda açık ara en çok dinlediğim müzisyen, yer yer objektifliği yitirmiş olabilirim.
not 3: entry boyunca birçok isim geçiyor hepsine bkz vermenin mantıklı olmayacağını düşündüm, umarım sözlük formatında bir hata değildir.
müziğinin ilk aşamalarında (muhtemelen çok daha eski kayıtları vardır, diskografisini arasam da bulamadım ne yazık ki), çok üretken geçirdiği 2010-2012 yılları arasında müziğini ağırlıklı bir şekilde bilinç akışı üzerine kurduğunu söyleyebiliriz ve anlatım stili de bilinç akşının usta kalemlerinden olan georges perec'e benzerlikler taşıyor ki bence bu zaman aralığında çıkardığı en başarılı işlerden olan no call 'recently'- haymatlos albümünde perec'ye ithaf edilmiş bir şarkı bulunuyor. yanlış bilmiyorsam bir albüm içerisinde bulunmayan ölmedim, delirmedim şarkısında da perec'nin la disparition (kayboluş) romanında yaptığı dilin en aktif kullanılan sesli harfini kullanmama meydan okumasına türkçe'de a harfiyle gerçekleştiriyor. ancak perec'nin olduğu gibi ağaçkakan'ın da bu stil üzerine uzmanlaşması için zaman gerekiyor. bir şeyler anlatmaktaki bariz yeteneğini tam olarak ortaya çıkarabildiğini söylemek güç zira anlatım için de zaman zaman bağlamdan kopmalar gözlemlenebiliyor. kimi şarkılarda duygusal bütünlüğü yakalamakta zorlanmazken kim şarkılarında dinleyici için yorucu olarak değerlendirilebilecek dağınıklıklar bulunuyor. sözlükte artık bir klasik haline gelen ağaçkakan'ın anlamak imkansız sloganının bu zamanlarda ortaya çıktığına inanıyorum zira anlatımda dinleyiciye çok görev düşüyor, çoğu cümlenin sonu açık bırakıldığından anlatıcının kendi sesini duymak zorlaşıyor. elbette dinleme aksiyonuna aktif olarak katılabilmek dinleyici için hoş bir durum ancak yazarın kendi kattıklarını görmek de en az bunun kadar önemli. ağaçkakan bu dönemde no call 'recently', roadside.picnic, sadece bu yeterli değil gibi farklı isimler altında farklı prodüktörlerle çalışıyor. bunun vokal gelişimine büyük fayda sağladdığına inanıyorum. i'mpty ve armonycona or slt türkiye'de kendi özgün stillerini oturtabilmiş nadir prodüktörler ve belki de ağaçkakan'ın en büyük şansı onlarla oldukça aktif çalışması. bu dönemde rutin (ncr), haymatlos (ncr), galicia (sbyd), zavrazhye (sbyd), hopa (sbyd), rigor mortis (rspc), gri terminal (ncr) albümlerinde yer alıyor. not düşmeliyiz ki rspc konsept olarak dinlemesi zor şarkılara imza attı hem rigor mortis de hem de le cafard da ancak bunun ağaçkakan'ın bir noksanlığı değil ikilinin bir tercihi olduğuna inanıyorum zira le cafard içerisindeki ''dünya makinası'' bence türkçe rapin en duygu yüklü şarkılarından bir tanesi ve albümün kalanından ayrılıyor.
kronolojik olarak bu noktada bahsetmek doğru mu bilmiyorum ancak üvey (type wheel x ağaçkakan) ekibinin bir parçası olmak da ağaçkakan'ın gelişimi için önemli bir nokta çünkü belli bir konsept içerisinde başka biriyle uyumlu bir iş ortaya çıkarabilmek yalnızca müzikte değil hayatın her alanında oldukça zor. arkalarında küller küllere ve vaveyla gibi zamanının en iyileri arasına gönül rahatlığıyla koyabileceğim eserler bırakıyorlar.
2013'te uyuyan adam (tekrardan selamlar perec!) ağaçkakan'ın solo albümü olarak yayınlanıyor m4nm bünyesinden. kendisinin müziğine kendinden kattığı şeyleri daha açık sergilemeye başladığını düşündüğüm bir albüm. prodüksiyonda kimler var ne yazık ki bulamadım, bilgisi olan yazarlar bilgilendirebilirse çok mutlu olurum. albümde yer alan prusya mavisi'nin ağaçkakan'ın klasiklerinden olduğunu düşünüyorum. altyapısı ile sözleri ile vokali ile bünyeye rahatlık veren bir şarkı adeta ilerideki ağaçkakan'a bir göz kırpıyor.
2013-2017 aralığını bir geçiş dönemi olarak almak mümkün. bağımsız çıkan albümler rspc- le cafard, fernweh ep ve sahtekar- dünyadan kovuldu ep bunun yanında birçok farklı projede yer alıyor. oldeaf, emiladil, cxngxvxr gibi prodüktörlerle aktif olarak çalışıyor. fernweh ep'de her şarkıda farklı bir prodüktörle performans gösterirken görüyoruz. farazi gibi türkçe rap'in önemli prodüktörlerinden biriyle ep yapmış olması da gelişimi için göz ardı edilemez bir durum. bu dönemde vokalinin giderek daha da oturduğuna şahitlik ediyoruz. özellikle altyapının havasına kendi sesini çok iyi yediriyor. anlatım olarak hala son raddesine varmış değil ancak ilk dönemde bahsettiğimiz dağınıklığın gözle görülür bir şekilde azaldığını kabul etmek gerekir.
2017 bu entry için kırılma senesi çünkü a naşkvit yayınlanıyor. altyapıların büyük bölümü kendisine kalanıı armonycona, oldeaf, emiladil ve afgan'a ait. hem türkçe rap için hem ağaçkakan için mihenk taşı kabul edilebilecek albümlerden. albümün tamamında rap tekniğinin oldukça ön plana çıktığını söyleyebiliriz. albüm amiyane tabir ile vurup geçiyor. albüm içerisindeki tedirginlik, vokalin temizliği ve altyapıların vuruculuğu ile çok hoş bir harmoni yakalıyor. anlatım biraz daha durulaşıyor artık ağaçkakan size yalnızca boş bir sokakta yalnız başınıza ilerlemenizi söylemiyor, yol boyunca size rehberlik edip hangi yola gitmenize sizin karar vermenize izin veriyor. intro ve outroları için bile girilebilecek bir albüm. bu kadar nitelikli bir iş olması dinleyiciden de karşılığını alıyor kendi alt janrında hala en çok dinlenen albüm. bundan sonraki albümüne kadar 90BPM ekibine eşlik ediyor yine birtakım single ve iş birlikleri içinde yer alıyor.
beni bu entry'i yazmaya iten ağaçkakan ise 2020-21 model ağaçkakan. kendiliğinden ve daha sonrasındaki çıkardığı single işlerde inanılmaz rahat. anlatmak istediklerine rahatlıkla dinleyiciye tertemiz bir şekilde aktarıyor hem de söz yazımındaki komplikeliği kaybetmeden. bir yazıyı süslemek okunması zor bir hale getirmek, sadeleştirmekten çok çok daha kolaydır. ağaçkakan artık kendi stilinden de ödün vermeyerek bunu başarıyor. anlatımı o kadar rahat ki dinlerken zevk almaya bakıyorsunuz yalnızca. ki kendiliğinden albümünde daha önce kullanmadığı techno soundlar içerdiğini hatırlatmakta fayda var. prodüktor koltuğunda emiladil ve golem var. eğer henüz dinlemediyseniz son çıkan singleları ve son albümüne göz atmanızı şiddetle tavsiye ederim. eskiden oldukça eleştirilen hiçbir şey anlatmayan ağaçkakan'ın ne kadar değiştiğine şahit olacaksanız. ( hiçbir şey anlatmıyor yorumunun oldukça kötü olduğunu düşünüyorum bence durum çok fazla şeyi karmaşık bir şekilde anlatmaya çalışmasıydı ki bunun bile bir hata olarak algılanması gerektiğine emin değilim).
not: entry içerisindeki bilgiler eksiklik veya yanlışlık içerebilir, lütfen yanlışlarımı düzeltmem için yardımcı olmaktan çekinmeyin!
not 2: ağaçkakan son 2 yılda açık ara en çok dinlediğim müzisyen, yer yer objektifliği yitirmiş olabilirim.
not 3: entry boyunca birçok isim geçiyor hepsine bkz vermenin mantıklı olmayacağını düşündüm, umarım sözlük formatında bir hata değildir.
